کد مطلب:40439 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:28

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

در سوره مبارك ناس، چرا خداوند به پيامبر اكرمامر ميكند كه از جن به خدا پناه ببرد؟

1. طبيعت انسان به گونهاي است كه هنگام رويارويي با شرور; به دليل ترس از آنها، و نيز احساس ناتواني در خود، به شخص توانمندتر از خود كه شايستگي پناهندگي داشته باشد، پناه برده به او دل ميبندد.

ربّ كه مفهوم تدبير امور و برآوري نيازها را در بر دارد و ملك كه به معناي قدرتمندي و چيرگي كامل بر امور است، و بالاخره اِلَه كه به جهت آميختگي مفهوم پرستش در آن، در بردارندة اخلاص پرسشگر در خود نيز هست، از نمادهاي منطقي و كاملاً به جايي هستند كه در اين آيات شريف، از آنها به عنوان بسترهاي پناهندگي انسان به خداوند، در برابر شرور و رخدادهاي بد، ياد شده است.(تفسير الميزان، علامه طباطبايي;، ج 20، ص 396، مؤسسة الاعلمي للمطبوعات.)

2. اين كه خداوند به پناهندگي پيامبر6 در برابر خود امر كرده، از آن روست كه پيامبر6 نيز، يكي از مردم و از جملة انسانهاست. نيز، به دليل ربّ،مَلِك و اله مردم بودن خداوند، همين ويژگيها را نسبت به پيامبر هم داراست.(همان.)

3. افزون بر قرار داشتن پيامبر6 در زمرة انسانها به عنوان دليل چنين امري، ميتوان امر مزبور را از آن رو دانست كه معمولاً خطابهاي قرآن به پيامبر6، از جمله خطابهاي به در بگو تا ديوار بشنود، است; يعني، هر آن چه به طور مستقيم به پيامبر6 خطاب شده، به منظور راهنمايي ما انسانها بوده، و پيامبر6 در اين ميان، نقش واسطه در خطاب را داراست تا ما از آن پند بگيريم.

4. افزون بر آن چه يادآوري شد دستور خداوند به پيامبر6 در پناهندگي به او از جن و انس، همة آنها را در بر نگرفته، بلكه گروهي خاص از آنها را شامل ميشود; يعني دستهاي شرور كه از سوي آنها خطري متوجه انسانها ميشود; تعبير به الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاس نيز در سوره مبارك (ناس)، گواه اين ادعاست، چرا كه همة جنيان در دلهاي مردم وسوسه نكرده، بلكه گروه شياطين از آنها، داراي ويژگي مزبور هستند. روشن است كه پناهندگي به خداوند در برابر اين گروه خطر آفرين از جن و انس، امري منطقي و ضروري است.